Witaj na stronie startowej sanktuarium pw.NMP Matki Kościoła i św.Jakuba Ap. w Brzesku

VIII etap pielgrzymowania jakubowego

Zachęcamy również do wzięcia udziału we Mszy Św. na zakończenie tegorocznych etapów o godz. 13.00 w Sanktuarium Jana Pawła II w Krakowie w kaplicy Św. Jakuba. Dojazd we własnym zakresie.

XV Brzeski Konkurs Kolęd i Pastorałek - zapraszamy

Aby pobrać regulamin i kartę zgłoszenia, KLIKNIJ TUTAJ.

Zapraszamy na rekolekcje adwentowe 2019

Eucharystia z modlitwą o uzdrowienie - listopad 2019

VII etap Rodzinnego Pielgrzymowania Drogą Św. Jakuba - relacja

Autor: Paulina Chrabąszcz. Galeria zdjęć - kliknij tutaj.

VII etap Rodzinnego Pielgrzymowania Drogą Św. Jakuba obejmował trasę z Niepołomic do Wieliczki. W wędrówce wzięli udział nie tylko zaprawieni w drodze pielgrzymi jakubowi, ale również nowi ochotnicy. Najmłodszą uczestniczką była Kamilka – uczennica kl. II szkoły podstawowej – która bardzo dzielnie pokonywała trasę. Opiekunem i dobrym duchem był oczywiście ksiądz Jacek.

Całą grupą spotkaliśmy się przy kościele pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach. Krótka modlitwa, zapoznanie, wspólne zdjęcie i możemy ruszać w trasę.  Senne jeszcze Niepołomice powitały nas porannym chłodem. Jednak równy marsz pozwolił szybko się rozgrzać. Początkowo trasa wiodła uliczkami miasta, następnie jego peryferiami, aż do chwili gdy przeszła w wąską ścieżkę wilgotnego lasu. Szybko dotarliśmy do Staniątek, gdzie w kościele pw. Św. Wojciecha miała odbyć się msza święta. Zanim jednak zadbaliśmy o duszę, nakarmiliśmy nasze ciała. Ogromne wrażenie zrobił na nas obraz Matki Boskiej Bolesnej. O godzinie 10 odbyła się msza święta pod przewodnictwem księdza proboszcza Józefa Drabika. W króciutkim kazaniu zwrócił uwagę na istotę i wagę modlitwy oraz trafnie zauważył, że dzisiejszego dnia będziemy modlić się w drodze, będziemy modlić się „nogami”. Po mszy świętej odwiedziliśmy jeszcze sklepik przy Opactwie Benedyktynek, gdzie jedna z sióstr zasypała nas kawałami. Zakupione „Mioduski klasztornej szafarki” oraz „ Chipsy pustelnika” dodały energii w późniejszej drodze. Od południa partnerowało nam piękne słońce, aż trudno było uwierzyć, że to już listopad. Pielgrzymom towarzyszyła cicha indywidualna modlitwa oraz ciekawe rozmowy i anegdoty z poprzednich etapów trasy. Mimo że wielokrotnie trzeba było wpinać się pod górkę, dobry nastrój nikogo nie opuszczał. Kolejnym punktem na naszej pielgrzymkowej mapie była parafia pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Bodzanowie. Mogliśmy podziwiać starą, maleńką drewnianą świątynię oraz nowo wybudowany murowany kościół w kształcie korony. Krótka przerwa i trzeba ruszać dalej. Po drodze, dzięki uprzejmości księdza Jacka, odbyła się degustacja lodów, które smakowały wybornie. Posileni mieliśmy więc siłę, by wspiąć się pod górkę. Na jej szczycie wybudowany został kościół pw. Św. Marcina w Biskupicach. Cały włożony we wspinaczkę trud wynagrodziły nam urocze pejzaże. Przed nami rozpościerał się widok na Wieliczkę, Kraków i całą okolicę. Było w tym coś urokliwego i niezwykłego. Z Biskupic udaliśmy się w stronę Wieliczki. Powoli zachodzące słońce, trasa prowadząca w górę i w dół, lasami, polami – to wszystko pozwalało podziwiać urodę otaczającego nas świata. Poczuć się cząstką Bożego Stworzenia. W ten sposób dotarliśmy do Wieliczki. Odwiedziliśmy jeszcze przepiękny kościółek Św. Sebastiana z zabytkową drewnianą polichromią. W tym wyjątkowym miejscu odmówiliśmy wspólnie Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Był czas na chwilę zadumy, a następnie ruszyliśmy w stronę kościoła Św. Klemensa. Tam też wypatrywał nas już ksiądz proboszcz Józef Drabik. Wstąpiliśmy jeszcze na chwilę do kościoła, aby w cichej modlitwie podziękować za dar drogi, za możliwość uczestnictwa w tej wędrówce i szczęśliwe dotarcie do celu. Ale to cel tego etapu. Już za trzy tygodnie kolejny!

Pielgrzymowanie Drogą Św. Jakuba daje mnóstwo satysfakcji. To wspaniały sposób na udaną sobotę dla całej rodziny. Co zyskujemy? Bardzo wiele. Między innymi jest to możliwość modlitwy wspólnej i indywidualnej, podziwianie krajobrazu, zatopienie się w otaczającą przyrodę, poznawanie zabytków kultury sakralnej. Wędrówka sprawia, że mierzymy się z własnymi słabościami oraz mamy kontakt ze wspaniałymi ludźmi, którzy nam towarzyszą na trasie. To mój pierwszy etap, ale na pewno nie ostatni!

Zapraszamy na kolejny etap Drogi św. Jakuba!

Msza św. w intencji Ojczyzny

Autor: Maria Dziwiszewska

Fara Brzeska. 11 listopada 2019 r. Godz. 10. Przychodzących na Mszę św. wiernych wita chór parafialny wykonując piosenki patriotyczne. Tak miłe sercu każdego Polaka „Kwiaty polskie”( stokrotki, fiołki, kaczeńce i maki), „Czerwone maki na Monte Casino”, które „czerwieńsze będą, bo z polskiej wzrosną krwi”… A mury runą, runą, runą.  I pogrzebią stary świat!...” Kolejna pieśń, do którejwłączają się wierni: „Jak długo w sercach naszych choć kropla polskiej krwi …, stać będzie kraj nasz cały, stać będzie Piastów gród, zwycięży Orzeł Biały, zwycięży polski lud”.

Wchodzą poczty sztandarowe szkół, przedsiębiorstw, stowarzyszeń katolickich, straży, policji. Ustawiają się w nawach po obu stronach ołtarza. Zapełniają się pierwsze rzędy w kościele zaproszonymi gośćmi. W rękach wielu wiązanki biało - czerwonych kwiatów.

Ks. Jacek  przedstawia intencje Mszy św. ofiarowanych za Ojczyznę, a za chwilę Siostra z chórem intonuje mało znaną jeszcze u nas  pieśń do słów bp Józefa Zawitkowskiego i muzyki ks. Wiesława Kądzieli   z refrenem: „Krzyż święty i Orzeł, i biało - czerwona, to Polska, to Ona, Święta Matka moja. To Polska, to moja Ojczyzna rodzona.”

Znana każdemu Polakowi pierwsza pieśń religijna „Bogurodzica” towarzyszy procesyjnemu wejściu ministrantów, lektorów kapłanów i ceremoniarzy. Głównym celebrantem jest ks. prob. Józef Drabik. W czasie zaborów,  podczas wojny i komunizmu, na straży polskości stał Kościół i rodzina. - powiedział.- Dzięki tym dwom filarom przetrwaliśmy. Dziś gromadzimy się tu przed Ołtarzem. Witam władze samorządowe i parlamentarne, przedstawicieli grup społecznych i religijnych, służb mundurowych i wszystkich, którzy czują się prawdziwymi obywatelami  kraju. Chcemy podziękować Panu Bogu za niepodległość naszej Ojczyzny i prosić, byśmy już zawsze byli  wolni.

W homilii ks. Proboszcz nawiązał do 101 rocznicy odzyskania niepodległości Polski. Przytoczę  kilka najważniejszych myśli z jego homilii. Dobrze byłoby je zapamiętać i wprowadzić do własnego życia.

Dziś chcemy wyrazić uznanie tym, którzy krzewili kulturę i oświatę, mimo, że ponad sto lat nie było Polski na mapach świata. 11 listopada  ma być świętem dziękczynienia dla tych, którzy w kolejnych pokoleniach przelewali krew za Ojczyznę. Te trudne czasy niewoli były zmaganiami ludzkich sumień. Wielu nie wytrzymało próby czasu, załamało się. Obecnie istniejemy jako silny, wolny kraj. Można zachłystnąć się wolnością, ale nie wolno zapomnieć, że wolność  jest nam nie tylko dana, ale zadana. Celem teraźniejszości jest stabilna przyszłość. Ale świata nie można zbudować bez wiary i bez Boga. I to jest pierwsze, najważniejsze zadanie współczesności. Drugim zadaniem jest troska o pamięć przeszłości, o historii, ludziach, którzy o ten kraj walczyli a nawet ginęli w jego obronie.  Gdy narody i kraje zapominają  o przeszłości – rozpadają się, umierają. Czy bylibyśmy tu dzisiaj, gdyby nie ci, którzy z narażeniem mienia i życia pamiętali, kim są?

 Trzecim zadaniem jest odnowa naszej kultury, bo ona jest najwspanialszą formą życia. Przypomnijmy sobie słowa Jana Pawła II, który w książce  „Pamięć i tożsamość” napisał: "Jestem synem narodu, który przetrwał najstraszliwsze doświadczenia dziejów, którego wielokrotnie sąsiedzi skazywali na śmierć – a on pozostał przy życiu i pozostał sobą. Zachował własną tożsamość i zachował pośród rozbiorów i okupacji własną suwerenność jako naród – nie biorąc za podstawę przetrwania jakichkolwiek innych środków fizycznej potęgi jak tylko własna kultura, która się okazała w tym przypadku potęgą większą od tamtych potęg’. I ostatnie zadanie: Musimy bronić własnego sumienia i sumienia narodu, bo tylko wtedy można budować przyszłość. Oparcia i fundamentu szukajmy w głębokiej wierze.

Symbolem niepodległości jest świeca podarowana Warszawie przez papieża Piusa IX, przyjaciela Polaków  w 1867 roku, po upadku powstania styczniowego. Wyraził wtedy życzenie, by zapalić ją dopiero, gdy Polska i Warszawa będzie wolna. Przechowywano ją w Watykanie. Długo czekała. Dopiero w 1920 roku, polski kardynał Edmund Dalmar i metropolita warszawski kardynał Aleksander  Kokowski przywieźli tę świecę do warszawskiej Archikatedry Jana Chrzciciela w Warszawie, gdzie podczas Eucharystii zapalił ją w obecności marszałków Sejmu i Senatu  najwyższy przedstawiciel władzy odrodzonej Polski, marszałek Sejmu Ustawodawczego, Wojciech Trąmpczyński, jako widomy znak tego, że Ojczyzna nasza odzyskała wolność. Świeca ta, z pięknym ornamentem, złoceniami i wizerunkiem Matki Bożej podczas okupacji i czasów komunistycznych była przechowywana w warszawskim seminarium, a od lat 80 – tych i obecnie znajduje się w Świątyni Opatrzności.

Świeca Niepodległości, 11 listopada  2019 r. zapłonęła po raz trzeci w historii wolnej Polski. Po raz pierwszy stało się to w 1920 roku. Ponownie po blisko 100 latach – 3 czerwca 2018 r. w XI Święto Dziękczynienia. Podczas Mszy św. w Świątyni Opatrzności Bożej zapalił ją prezydent RP Andrzej Duda w obecności marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego, prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka i metropolity warszawskiego kard. Kazimierza Nycza. Będzie ona zapalana  co roku we wszystkich polskich kościołach, wspólnotach i domach rodzinnych.

Ks. Proboszcz zaprosił do siebie, pod Ołtarz panią Minister, pana Wojewodę, przedstawicieli władz miasta i powiatu, policji  i straży, cechu i stowarzyszeń, by odebrali miniatury „piusowej” świecy niepodległości jako symbolu troski o Ojczyznę dla swoich współbraci w wierze. Po zakończeniu Mszy św. zapowiedział, że takie świece zostaną przekazane dyrekcji wszystkich szkół, bo one w dużym stopniu są strażnikami oświaty i kultury, odpowiedzialnymi za kształtowanie  postaw patriotycznych i moralnych dzieci i młodzieży.
Zgodnie z corocznym zwyczajem, po zakończonych uroczystościach, ruszył Marsz Niepodległości pod pomnik Nieznanego Żołnierza, gdzie złożono wiązanki kwiatów. W tym roku było ich więcej niż dotychczas.

Peregrynacja obrazu i relikwii św. Jana Pawła II

Kliknij, aby powiększyć.