Sakrament Pokuty sprawowany jest w naszej farze brzeskiej, codziennie podczas wszystkich Mszy św.

– Spowiedź św. pierwszoczwartkowa od godz. 17.00

– Spowiedź św. pierwszopiątkowa od godz. 16.00

Przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy zgodnie z podawanym w ogłoszeniach harmonogramem.



DLACZEGO SPOWIEDŹ PRZED KAPŁANEM A NIE PRZED SAMYM BOGIEM? /źródło/

Nikt nie może sam, o własnych siłach wyzwolić się z grzechów, przywrócić sobie utraconej łaski i doprowadzić się do zjednoczenia z Bogiem. Może tego dokonać tylko Bóg. Jezus Chrystus ustanowił sakrament, który naprawia zło wyrządzone przez grzech. W swej mądrości Chrystus przewidział, że spowiedź uszna przed kapłanem, choć uciążliwa, będzie skutecznym środkiem odnawiania człowieka oraz pobudzania go do zerwania z grzechem i do odnawiania życia.



Jakie korzyści możemy mieć z tego, że spowiadamy się nie tylko przed samym Bogiem, ale również przed kapłanem? Jk 5,16; Ga 6,1-2



 Głośne przyznanie się do swoich win przed Bogiem i przed człowiekiem wymaga wielkiej pokory, stanowiącej formę pokuty za popełnione zło, a w wielu wypadkach, czynnik powstrzymujący przed nowymi grzechami. Spowiedź przed kapłanem stanowi okazję do dialogu, mogącego mieć duży wpływ na zmianę życia. Wskazane jest zatem znalezienie sobie jednego, stałego spowiednika, aby mógł on lepiej nas poznać i udzielić nam odpowiednich rad. Jeśli spowiednik nas nie zna, zgodnie z zaleceniami nowego obrzędu pokuty, na początku wyznania grzechów powinniśmy się przedstawić, podając wiek, stan, ewentualnie rodzaj wykonywanych zajęć i to, co uważamy za wskazane powiedzieć kapłanowi. Ułatwi to udzielenie mu odpowiedniego pouczenia. Pomoże też w tym kapłanowi prawdziwe i odważne przedstawienie stanu swojej duszy, różniące się od wyznania kilku grzechów przeczytanych w książeczce. Aby ułatwić kapłanowi nawiązanie z nami dialogu i sprawowanie kierownictwa duchowego, należy przystępować do sakramentu pojednania wtedy, gdy nie ma wielkiego tłoku przy konfesjonałach. Ułatwimy spowiednikowi kierownictwo duchowe i przez to, że przypominamy mu rady, jakich on sam lub inny kapłan nam już kiedyś udzielił, jak je potraktowaliśmy, jakie przyniosły owoce itp. Dobrze jest powiedzieć spowiednikowi, jakie jest nasze szczegółowe postanowienie poprawy, jakiego zła chcemy szczególnie unikać, a jakie dobro — rozwijać.